Ο καπιταλισμός είναι λόγος αρκετός για να μην κάνεις παιδιά.

Ο τρόπος με τον οποίο έχει στηθεί το σύστημα είναι τελείως χάλια. Οι πλούσιοι παραμένουν πλούσιοι και οι φτωχοί φτωχοί. Ένα ηλίθιο ή μέτριο παιδί από μια πλούσια οικογένεια είναι πολύ πιο πιθανό να γίνει επιτυχημένο παρά ένα έξυπνο παιδί από μια φτωχή οικογένεια. Η όλη ιδέα του «δούλεψε σκληρά και θα πετύχεις» είναι το μεγαλύτερο ψέμα που έχει ειπωθεί ποτέ.

Ο μεγαλύτερος δείκτης της δυνατότητας ενός παιδιού για επιτυχία είναι η επιτυχία των γονιών του. Μπορούν να ξοδευτούν χρήματα σχεδόν για κάθε πρόβλημα που το παιδί μπορεί να αντιμετωπίσει. Το παιδί τα πάει χάλια στο σχολείο; Πάρε του καθηγητή για ιδιαίτερα. Το παιδί παραείναι οκνηρό για να βρει δουλειά; Μπορεί να εργαστεί στην οικογενειακή επιχείρηση. Το παιδί έχει πρόβλημα με τους λογαριασμούς; Ο μπαμπάκας πάντα μπορεί να του δίνει χρήματα.

Για κάθε φτωχό που κατορθώνει να ξεφύγει από τη φτώχεια λόγω τύχης, σκληρής δουλειάς ή φοβερού ταλέντου υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι που θα παραμείνουν στο ίδιο επίπεδο με τους γονείς τους. Πολύ συχνά οι φτωχοί γονείς δεν έχουν το χρόνο, τους πόρους ή τις πληροφορίες για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να προοδεύσουν.

Κανένας δε θα έπρεπε να αναπαράγεται αλλά δεν καταλαβαίνω πως οι φτωχοί άνθρωποι μπορούν να βλέπουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα και παρόλα αυτά να θέλουν παιδιά. Πώς μπορεί ένα ευφυές παιδί να αναπτύξει πλήρως τις δυνατότητες του όταν μειονεκτεί απ' το ξεκίνημα;

https://www.reddit.com/r/antinatalism/comments/cflh7a/capitalism_is_reason_enough_not_to_have_kids/

Η ζωή είναι ένα θαύμα...

Γιατί ζω;

Ο κύκλος της ηλιθιότητας

Οι άνθρωποι στην πραγματικότητα δεν εξετάζουν σοβαρά το τι σημαίνει να κάνεις παιδί και τι συνεπάγεται αυτό. Το κάνουν για τρεις λόγους που μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή.

Νούμερο 1: Το κάνουν για να ταιριάζουν με τους υπόλοιπους γιατί αυτό κάνουν όλοι οι άλλοι.

Νούμερο 2: Το κάνουν γιατί δε συνειδητοποίησαν ότι το να βρίσκεσαι σε γάμο ή σε σχέση δεν είναι το κλειδί για την ευτυχία. Έτσι αυτό που συμβαίνει είναι οι άνθρωποι να παντρεύονται και μετά από κάνα χρόνο αρχίζουν να βλέπουν ο ένας την κενότητα του άλλου και την κενότητα της σχέσης τους. Έτσι αποφασίζουν να κάνουν ένα παιδί ώστε αυτό να μπορεί να λειτουργεί ως ασπίδα / στοιχείο αντιπερισπασμού / κόλλα για τον σκατένιο γάμο τους.

Νούμερο 3: Θέλουν να έχουν μια μίνι έκδοση του εαυτού τους έτσι μαθαίνουν στα παιδιά τους να είναι ακριβώς σαν κι αυτούς. Το παιδί ενθαρρύνεται όταν φέρεται με τρόπο που αρέσει στους γονείς και αποδοκιμάζεται αν δεν κάνει κάτι τέτοιο.

Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ένας συνδυασμός και των τριών και επίσης μερικές φορές είναι απλά ένα «ατύχημα». 

Από τη στιγμή που το παιδί γεννιέται αρχίζει να προγραμματίζεται. Αν οι γονείς είναι Βουδιστές, το παιδί θα γίνει κι αυτό επίσης. Αν είναι ρατσιστές, το παιδί πιθανόν να γίνει το ίδιο όταν μεγαλώσει. 

Πολύ σύντομα το παιδί αρχίζει να πηγαίνει στον παιδικό σταθμό που αποτελεί προετοιμασία για το νηπιαγωγείο που αποτελεί προετοιμασία για το δημοτικό που αποτελεί προετοιμασία για το γυμνάσιο / λύκειο που αποτελεί προετοιμασία για το κολέγιο που αποτελεί προετοιμασία για τη μισθωτή σκλαβιά.

Έτσι το όλο πράγμα αφορά πάντα το μέλλον, το παρόν δε βρίσκεται σχεδόν ποτέ στο επίκεντρο κάτι το οποίο είναι τρελό γιατί η ζωή είναι πάντα στο παρόν.

Καμία στιγμή δε μαθαίνουν στα παιδιά τα αληθινά σημαντικά πράγματα όπως το ποια είναι και πως να ζήσουν. Ούτε καν τα βοηθούν να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους και τα αληθινά τους ενδιαφέροντα.

Μετά το κολέγιο, τα παιδιά αρχίζουν τελικά να εργάζονται με πλήρες ωράριο ( πιθανότατα σε μια δουλειά που σιχαίνονται ) και στη δουλειά υπάρχει πάντα μια σκάλα να ανέβεις ( θέσεις ), όπως παλιά στο σχολείο. 

Αφού η δουλειά είναι τόσο ψυχοφθόρα, αποφασίζουν να βρουν έναν / μια σύντροφο για να κάνουν αυτή την πορεία προς το θάνατο λίγο πιο υποφερτή μόνο και μόνο για να ανακαλύψουν ( όπως οι γονείς τους ) ότι κανένα άλλο άτομο δε μπορεί να τα κάνει πραγματικά ευτυχισμένα. Αλλά ένα παιδί ίσως να λύσει τα προβλήματά τους και να τους φέρει χαρά και ευτυχία. Έτσι κάνουν παιδιά. Και τότε ο κύκλος αρχίζει ξανά.

https://www.reddit.com/r/antinatalism/comments/cn7bsd/the_cycle_of_stupidity/

Εγωισμός, ηλιθιότητα και σαδισμός = Τα τρία χαρακτηριστικά του ναταλισμού

Εγωισμός = Η επιθυμία να έχεις μια προέκταση του εαυτού σου. Το να αναθέτεις σε ένα βρέφος το έργο «να καλυτερεύσει τη ζωή ΣΟΥ». Το να αναγκάζεις ένα παιδί να είναι η ανθρώπινη βελόνα ηρωίνης ΣΟΥ. Ένα παιχνίδι, ένα ζώο συντροφιάς.

Ηλιθιότητα = Η άγνοια / άρνηση της βαρβαρότητας της φύσης, το να μη βλέπεις ότι η ζωή είναι άσκοπη και να έχεις εξαπατηθεί ώστε να πιστεύεις ότι είναι μέρος του «σχεδίου του Θεού».

Σαδισμός = Το να σε αναγκάζουν να υπάρχεις χωρίς τη συναίνεση σου, να σε υποδουλώνουν, να σε εγκαταλείπουν να παλεύεις, να αναζητάς ανακούφιση, να υποφέρεις και μετά να πεθαίνεις. 

 

https://www.reddit.com/r/antinatalism/comments/c3fws8/selfishness_stupidity_and_sadism_the_3_ss_of/

Μισώ την κοινωνική πίεση για απόκτηση παιδιών.

Το μόνο που πετυχαίνει είναι να κάνει αποτυχημένα άτομα που δε μπορούν καλά καλά να φροντίσουν τον εαυτό τους να γίνουν υπεύθυνα για ένα παιδί. 

Αυτό το είδος γονέων δε θέλει καν παιδιά αλλά παρόλα αυτά κάνουν επειδή δε θέλουν να θεωρούνται αποτυχημένοι από την κοινωνία και δε θέλουν να είναι περιθωριοποιημένοι ανάμεσα στους συνομηλίκους τους. 

Μια σημαντική αιτία είναι επίσης η θρησκεία. Οι γονείς μου έχουν 6 παιδιά αλλά τα έκαναν μόνο και μόνο επειδή η ισλαμική κουλτούρα πιέζει τα ζευγάρια να κάνουν πολλά παιδιά (προφανώς για να έχει περισσότερους οπαδούς η θρησκεία τους).

Η μάνα μου παλιότερα μου είχε πει ωμά ότι επρόκειτο να κάνει έκτρωση ή να με δώσει για υιοθεσία αλλά δεν το έκανε γιατί θα ντροπιαζόταν στη μουσουλμανική κοινότητα. 

Απλά θέλω να ρωτήσω γιατί ένα τέτοιο άκαρδο άτομο (ναι, αποκαλώ άκαρδη την ίδια μου τη μάνα και δε με νοιάζει) πρέπει να εξαναγκάζεται από την κοινωνία να κάνει παιδιά; 

Θα ήταν πολύ πιο ευτυχισμένη αν δεν είχε αποκτήσει παιδιά (όπως έχει δηλώσει πολλές φορές) και εγώ ποτέ δεν ήθελα να γεννηθώ άρα θα ήταν μια κατάσταση όπου θα κερδίζαμε και οι δύο.

Αυτό το είδος γονέων δημιουργείται από μια κουλτούρα που κάνει την απόκτηση παιδιών αναγκαία για να είναι κανείς ευτυχισμένος. Είναι πάντα «βρες μια καλή δουλειά, παντρέψου, κάνε παιδιά».

Ε λοιπόν, ο πατέρας μου είναι ένας γιατρός που έχει 6 παιδιά και δεν είναι ευτυχισμένος μ' αυτό. Ποτέ δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια να δεθεί συναισθηματικά με κάποιο από τα παιδιά του και ποτέ δε με έχει αφήσει να χαρώ τη ζωή μου. Καμία φορά. Ποτέ δεν έχουμε πάει διακοπές, σπάνια με αφήνουν να βγαίνω από το σπίτι και για μένα δεν έχει υπάρξει η παραμικρή απόλαυση εξαιτίας των γονιών μου.

Το να κάνεις παιδιά το βλέπουν σαν μια αγγαρεία όταν πραγματικά δε θα έπρεπε να είναι έτσι. Δε θα έπρεπε να υπάρχει καμία απαίτηση να κάνεις παιδιά γιατί οι γονείς είναι δυστυχισμένοι και δε μεγαλώνουν τα παιδιά τους σωστά. 

Αντίθετα τα βάζουν μπροστά από την τηλεόραση ή τον υπολογιστή (στη σύγχρονη εποχή) και αυτό μόνο καταστρέφει τις κοινωνικές δεξιότητες και την αυτοπεποίθηση των παιδιών κάνοντας τα δυστυχισμένα ως ενήλικες. 

Αξίζει λοιπόν πραγματικά να κάνεις παιδιά μόνο και μόνο εξαιτίας κάποιου ηλίθιου κοινωνικού κανόνα;

https://www.reddit.com/r/antinatalism/comments/c6ybna/i_hate_the_societal_pressure_to_have_children/

Η γέννηση έχει ως συνέπεια τον πόνο και το θάνατο

Η αισθητική του ναταλισμού

Ο πόνος είναι το κύριο θέμα στο οποίο εστιάζουν οι αντιναταλιστές και δικαίως. Ο πόνος είναι φρικτός και τελείως περιττός και ο αντιναταλισμός είναι ο μόνος τρόπος για να τον αποτρέψουμε.

Αλλά υπάρχει κι ένας άλλος ενδιαφέρον λόγος για να υποστηρίξουμε την εξαφάνιση των ανθρώπων: η αισθητική

Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι σκέπτονται να αποκτήσουν παιδιά έχουν στο μυαλό τους χαριτωμένα μωράκια. Σκέπτονται παιδάκια που παίζουν και γελούν. Σκέπτονται όμορφα σπίτια με περιποιημένο γκαζόν σε ασφαλή και καθαρά προάστια. Σκέπτονται μια ειδυλλιακή οικογενειακή ζωή – όμορφη και τέλεια από κάθε άποψη.

Απεικονίστε αυτά τα πράγματα στη φαντασία σας. Προσπαθήστε να σκεφτείτε λεπτομερείς, παραστατικές εικόνες. Τώρα σκεφτείτε αυτή την ερώτηση: Είναι αυτές οι εικόνες ευχάριστες αισθητικά; Κατά πάσα πιθανότητα, η απάντηση είναι ναι.

Αυτό έρχεται στο μυαλό όταν οι περισσότεροι άνθρωποι σκέπτονται να αποκτήσουν παιδιά:

Παρότι οι εικόνες που συχνά φέρνει στο μυαλό ο ναταλισμός είναι ευχάριστες αισθητικά αυτή δεν είναι όλη η αλήθεια. Στην πραγματικότητα, ο ναταλισμός είναι πέρα για πέρα άσχημος. Φαβέλες, ωκεανοί γεμάτοι με σκουπίδια, εμπόλεμες ζώνες και πόλεις καλυμμένες από αιθαλομίχλη είναι όλα συνέπειες της ανθρώπινης αναπαραγωγής. Το είδος μας έχει καταστρέψει τη γη και την έχει μετατρέψει σε ένα μολυσμένο, επικίνδυνο, αηδιαστικό βόθρο.

Αυτή είναι η εικόνα του ναταλισμού στην πραγματικότητα:

 

Σίγουρα ο πλανήτης θα ήταν πολύ ομορφότερος χωρίς τους ανθρώπους που κάνουν το μέρος σκατά.

Τώρα αυτή η δικαιολόγηση του αντιναταλισμου μπορεί να φαίνεται μάλλον ηλίθια αν συγκριθεί με το επιχείρημα της ασυμμετρίας και το επιχείρημα της συναίνεσης. Όμως νομίζω ότι είναι πιο ισχυρή και βαθυστόχαστη απ' ότι φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Η απόφαση να κάνεις παιδιά ( σχεδόν πάντα ) επηρεάζεται περισσότερο από το συναίσθημα παρά από τη λογική. Οι ναταλιστές είναι συναισθηματικοί και όχι λογικοί. Το ίδιο και τα ναταλιστικά επιχειρήματα. Γι' αυτό το επιχείρημα της ασυμμετρίας και το επιχείρημα της συναίνεσης σπάνια είναι αποτελεσματικά όταν κάνουμε συζήτηση με ναταλιστές.

Ένα επιχείρημα με βάση την αισθητική απ' την άλλη μπορεί να είναι πιο πετυχημένο. Γιατί; Επειδή είναι ένα επιχείρημα που προκαλεί μια συναισθηματική αντίδραση. Απλά φανταστείτε αν κάθε άνθρωπος στον κόσμο συνέδεε τις αηδιαστικές εικόνες της δεύτερης ομάδας κι όχι τις ευχάριστες της πρώτης με τη γέννηση παιδιών. Εκατομμύρια ναταλιστές θα επέλεγαν να μείνουν άτεκνοι. Αυτοί οι νέοι συσχετισμοί εικόνων θα έκαναν τους ναταλιστές να αντιληφθούν ότι το να αποκτήσουν παιδιά είναι λάθος – κάτι το οποίο τα παραδοσιακά αντιναταλιστικά επιχειρήματα δεν είναι σε θέση να κάνουν.

Οι ναταλιστές είναι παράλογοι. Χρειάζεται να απευθυνθούμε στον παραλογισμό τους.

Πηγή: https://antinatalistobservations.wordpress.com/2017/09/09/the-aesthetics-of-natalism/

Τα τρία στάδια της ζωής

Αντιναταλιστικά Comics

Πηγή: http://antinatalismos.home.blog

Αντίδραση στο άκουσμα αντιναταλιστικής άποψης!

Les U. Knight - Γιατί οι αληθινοί αναρχικοί δεν αναπαράγονται

Εμείς οι αναρχικοί έχουμε πολλούς λόγους να αποφεύγουμε την αναπαραγωγή σήμερα. Ο περιττός πολλαπλασιασμός μας τρέφει τις ίδιες τις δυνάμεις που προσπαθούμε να αντιπαλέψουμε και μας εμποδίζει να ζήσουμε όσο ελεύθερα θα μπορούσαμε.

Ο καπιταλισμός εξαρτάται από την αύξηση του πληθυσμού και του αναλώσιμου εργατικού δυναμικού. Η εργατιά αποκτά δύναμη όταν υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για εργαζόμενους. Καθώς η ζήτηση για αγαθά μειώνεται και οι αγορές παύουν να αναπτύσσονται, οι οικονομικές αλλαγές που επιδιώκουμε θα επιτευχθούν πιο εύκολα. Βιώσιμα οικονομικά συστήματα θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις ξεπερασμένες καταστροφικές μεθόδους όταν λιγοστέψει ο αριθμός των καταναλωτών.

Οι κοινωνικοί θεσμοί εξαρτώνται από τη δημιουργία οικογενειών. Οι εκκλησίες, τα σχολεία και οι κοινωνικές υπηρεσίες χρειάζονται νέες προμήθειες ανθρωπίνων σωμάτων για να υπάρχουν.
Οι επιχειρήσεις επικροτούν τις γεννήσεις. Σα να γιορτάζεται κάθε νέα Βορειοαμερικανική ζωή, ένα πολυθέσιο όχημα βγαίνει έτοιμο από τη γραμμή παραγωγής για να τη συντροφεύσει.
Οι αναρχικοί γενικά αντιτίθενται στην κουλτούρα της εργασίας, της παραγωγής και της κατανάλωσης. Η αναπαραγωγή αυξάνει τη συμμετοχή σε αυτούς τους θεσμούς. Οι εργαζόμενοι με παιδιά εξαρτώνται περισσότερο από τις δουλειές τους και είναι λιγότερο πιθανό να απεργήσουν. Οι αναρχικοί παίρνουν ρίσκα που οι γονείς δε μπορούν.
Το να σκεφτούμε να μην παράξουμε περισσότερους απογόνους είναι δύσκολο για τους περισσότερους από εμάς. Είναι μια ελευθερία που την προστατεύουμε με λύσσα παρότι – με εξαίρεση την κινεζική κυβέρνηση – κανένας δεν προσπαθεί να μας την αφαιρέσει. Το κατεστημένο σίγουρα δεν προσπαθεί να μας πείσει να μην αναπαραχθούμε. Οι κυβερνήσεις παραδοσιακά ήταν ναταλιστικές και συχνά επιδοτούν την αναπαραγωγή. Οι αποδιοργανωμένες μάζες είναι πιο εύκολο να ελεγχθούν απ' ότι οι μικρές ενοποιημένες ομάδες.

Αν ο καθένας μας παράγει έναν λιγότερο μαθητή για τα σχολεία, έναν λιγότερο στρατιώτη για το στρατό, έναν λιγότερο μισθωτό σκλάβο για εκμετάλλευση από τις βιομηχανίες, έναν λιγότερο καταναλωτή και ένα λιγότερο πιόνι στην παγίδα διατήρησης της κυβέρνησης, θα βοηθήσουμε στην κατάρρευση του παλιού συστήματος. Και όταν αυτό καταρρεύσει δε θα πέσει πάνω σε κανένα από τα παιδιά που επιλέξαμε να μη φέρουμε στον κόσμο.
Η αναρχία συμπεριλαμβάνει το να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τις ζωές μας. Η δημιουργία ενός εξαρτημένου ατόμου που χρειάζεται τη βοήθεια μιας ολόκληρης κοινότητας για να μεγαλώσει αναγκάζει τους άλλους να μοιραστούν τις ευθύνες που προκύπτουν απ' την ελεύθερη επιλογή ενός ζευγαριού. Η αναπαραγωγή, που ιδίως απαιτεί εξτρά υπηρεσίες για την αναπαραγωγή, αποφεύγει την προσωπική ευθύνη.
Οι αναρχικοί είναι αντίθετοι στην ιεραρχία και υποστηρίζουν την αλληλεπίδραση μεταξύ ίσων.

Οι σχέσεις γονέων – παιδιών είναι ιεραρχικές κι όχι συναινετικές. Τα παιδιά δεν επιλέγουν να γεννηθούν αλλά οι γονείς επιλέγουν να κάνουν παιδιά. Η δημιουργία ενός εξαρτημένου παιδιού δημιουργεί επίσης μια εξουσιαστική φιγούρα για πολλά χρόνια. Ζευγάρια που κάνουν παιδιά “από ατύχημα” δεν έχουν αναλάβει τις ευθύνες που συνεπάγεται η γονιμότητα τους.
Οι αναρχικοί και οι περιβαλλοντιστές αντιλαμβάνονται ότι η βιόσφαιρα βρίσκεται σε κίνδυνο και ότι έξι δισεκατομμύρια από εμάς είναι υπερβολικά μεγάλος αριθμός. Αναλαμβάνοντας τις προσωπικές μας ευθύνες αποφεύγουμε την αναπαραγωγή για χάρη τόσο της ανθρωπότητας όσο και της γης. Η γήινη βιόσφαιρα θα επωφεληθεί καθώς κάθε εκμετάλλευση της φύσης από τους ανθρώπους θα μειωθεί. Η ανθρώπινη κοινωνία θα επωφεληθεί από το βελτιωμένο ποσοστό γεννήσεων καθώς οι ελλείψεις σε τρόφιμα, στέγη και πόρους είναι πιθανό να μειωθούν. Τα παιδιά που υπάρχουν θα μπορούσαν να φροντιστούν καλύτερα στους περίεργους καιρούς που έρχονται αν είναι λιγότερα σε αριθμό. Με το να μην αναπαραγόμαστε θα έχουμε περισσότερο χρόνο και ενέργεια για να προωθήσουμε την κοινωνική αλλαγή.

Οι αναρχικοί δεν επιδιώκουν ούτε την ασφάλεια ούτε τη σταθερότητα καθώς κατανοούν ότι αυτές οι καταστάσεις αυταπάτης δεν είναι συμβατές με την πραγματική κοινωνική αλλαγή. Οι γονείς επιδιώκουν και την ασφάλεια και τη σταθερότητα για χάρη των παιδιών τους. Οι καλοί γονείς δε γίνονται καλοί αναρχικοί.
Όταν σκεφτόμαστε να βελτιώσουμε την πυκνότητα του πληθυσμού μας πολλοί βλέπουν το θάνατο ως το μόνο μέσο για να το πετύχουμε. Στην πραγματικότητα ο θάνατος έχει ελάχιστη επίδραση στον παγκόσμιο πληθυσμό. Ένα εκατομμύριο θάνατοι αντισταθμίζονται σε λιγότερο από μια βδομάδα. Τα υψηλά ποσοστά θανάτων προκαλούν υψηλά ποσοστά γεννήσεων.
Για πολλούς ανθρώπους το να εγκαταλείψουν τη φαντασίωση του να μεγαλώσουν παιδιά που είναι βιολογικά δικά τους μπορεί να φαίνεται μεγάλη θυσία. Όμως αν είμαστε πρόθυμοι να διακινδυνεύσουμε την κοινωνική μας θέση, τη δουλειά μας και μερικές φορές την ελευθερία μας τότε σίγουρα μπορούμε να σκεφτούμε να εγκαταλείψουμε κάτι που δεν υπάρχει ακόμα.
Κάποιοι λένε ότι χρειάζεται να γεννάμε περισσότερους αναρχικούς αλλά πόσοι από εμάς προέρχονται από αναρχικούς γονείς; Δε μπορείς να κάνεις κάποιον αναρχικό. Είναι στο χέρι του να αποφασίσει. Πιθανόν να έχουμε περισσότερη τύχη επηρεάζοντας τα παιδιά των άλλων. Σε κάθε περίπτωση αυτό θα σήμαινε ότι περιμένουμε απ' τα παιδιά μας να κάνουν αυτά που εμείς θα έπρεπε να κάνουμε με καθυστέρηση 15 – 20 χρόνων. Η αναρχία μπορεί να έρθει αυτή τη στιγμή αν το επιλέξουμε.
Το να επιλέξουμε εθελοντικά να μην προσθέσουμε έναν ακόμα άνθρωπο στους δισεκατομμύρια υπάρχοντες είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον πλανήτη και το ισχυρότερο πλήγμα που μπορούμε να καταφέρουμε ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Πηγή κειμένου: http://www.vhemt.org/anobreed.htm