Η γέννηση έχει ως συνέπεια τον πόνο και το θάνατο

Η αισθητική του ναταλισμού

Ο πόνος είναι το κύριο θέμα στο οποίο εστιάζουν οι αντιναταλιστές και δικαίως. Ο πόνος είναι φρικτός και τελείως περιττός και ο αντιναταλισμός είναι ο μόνος τρόπος για να τον αποτρέψουμε.

Αλλά υπάρχει κι ένας άλλος ενδιαφέρον λόγος για να υποστηρίξουμε την εξαφάνιση των ανθρώπων: η αισθητική

Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι σκέπτονται να αποκτήσουν παιδιά έχουν στο μυαλό τους χαριτωμένα μωράκια. Σκέπτονται παιδάκια που παίζουν και γελούν. Σκέπτονται όμορφα σπίτια με περιποιημένο γκαζόν σε ασφαλή και καθαρά προάστια. Σκέπτονται μια ειδυλλιακή οικογενειακή ζωή – όμορφη και τέλεια από κάθε άποψη.

Απεικονίστε αυτά τα πράγματα στη φαντασία σας. Προσπαθήστε να σκεφτείτε λεπτομερείς, παραστατικές εικόνες. Τώρα σκεφτείτε αυτή την ερώτηση: Είναι αυτές οι εικόνες ευχάριστες αισθητικά; Κατά πάσα πιθανότητα, η απάντηση είναι ναι.

Αυτό έρχεται στο μυαλό όταν οι περισσότεροι άνθρωποι σκέπτονται να αποκτήσουν παιδιά:

Παρότι οι εικόνες που συχνά φέρνει στο μυαλό ο ναταλισμός είναι ευχάριστες αισθητικά αυτή δεν είναι όλη η αλήθεια. Στην πραγματικότητα, ο ναταλισμός είναι πέρα για πέρα άσχημος. Φαβέλες, ωκεανοί γεμάτοι με σκουπίδια, εμπόλεμες ζώνες και πόλεις καλυμμένες από αιθαλομίχλη είναι όλα συνέπειες της ανθρώπινης αναπαραγωγής. Το είδος μας έχει καταστρέψει τη γη και την έχει μετατρέψει σε ένα μολυσμένο, επικίνδυνο, αηδιαστικό βόθρο.

Αυτή είναι η εικόνα του ναταλισμού στην πραγματικότητα:

 

Σίγουρα ο πλανήτης θα ήταν πολύ ομορφότερος χωρίς τους ανθρώπους που κάνουν το μέρος σκατά.

Τώρα αυτή η δικαιολόγηση του αντιναταλισμου μπορεί να φαίνεται μάλλον ηλίθια αν συγκριθεί με το επιχείρημα της ασυμμετρίας και το επιχείρημα της συναίνεσης. Όμως νομίζω ότι είναι πιο ισχυρή και βαθυστόχαστη απ' ότι φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Η απόφαση να κάνεις παιδιά ( σχεδόν πάντα ) επηρεάζεται περισσότερο από το συναίσθημα παρά από τη λογική. Οι ναταλιστές είναι συναισθηματικοί και όχι λογικοί. Το ίδιο και τα ναταλιστικά επιχειρήματα. Γι' αυτό το επιχείρημα της ασυμμετρίας και το επιχείρημα της συναίνεσης σπάνια είναι αποτελεσματικά όταν κάνουμε συζήτηση με ναταλιστές.

Ένα επιχείρημα με βάση την αισθητική απ' την άλλη μπορεί να είναι πιο πετυχημένο. Γιατί; Επειδή είναι ένα επιχείρημα που προκαλεί μια συναισθηματική αντίδραση. Απλά φανταστείτε αν κάθε άνθρωπος στον κόσμο συνέδεε τις αηδιαστικές εικόνες της δεύτερης ομάδας κι όχι τις ευχάριστες της πρώτης με τη γέννηση παιδιών. Εκατομμύρια ναταλιστές θα επέλεγαν να μείνουν άτεκνοι. Αυτοί οι νέοι συσχετισμοί εικόνων θα έκαναν τους ναταλιστές να αντιληφθούν ότι το να αποκτήσουν παιδιά είναι λάθος – κάτι το οποίο τα παραδοσιακά αντιναταλιστικά επιχειρήματα δεν είναι σε θέση να κάνουν.

Οι ναταλιστές είναι παράλογοι. Χρειάζεται να απευθυνθούμε στον παραλογισμό τους.

Πηγή: https://antinatalistobservations.wordpress.com/2017/09/09/the-aesthetics-of-natalism/

Τα τρία στάδια της ζωής

Αντιναταλιστικά Comics

Πηγή: http://antinatalismos.home.blog

Αντίδραση στο άκουσμα αντιναταλιστικής άποψης!

Les U. Knight - Γιατί οι αληθινοί αναρχικοί δεν αναπαράγονται

Εμείς οι αναρχικοί έχουμε πολλούς λόγους να αποφεύγουμε την αναπαραγωγή σήμερα. Ο περιττός πολλαπλασιασμός μας τρέφει τις ίδιες τις δυνάμεις που προσπαθούμε να αντιπαλέψουμε και μας εμποδίζει να ζήσουμε όσο ελεύθερα θα μπορούσαμε.

Ο καπιταλισμός εξαρτάται από την αύξηση του πληθυσμού και του αναλώσιμου εργατικού δυναμικού. Η εργατιά αποκτά δύναμη όταν υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για εργαζόμενους. Καθώς η ζήτηση για αγαθά μειώνεται και οι αγορές παύουν να αναπτύσσονται, οι οικονομικές αλλαγές που επιδιώκουμε θα επιτευχθούν πιο εύκολα. Βιώσιμα οικονομικά συστήματα θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις ξεπερασμένες καταστροφικές μεθόδους όταν λιγοστέψει ο αριθμός των καταναλωτών.

Οι κοινωνικοί θεσμοί εξαρτώνται από τη δημιουργία οικογενειών. Οι εκκλησίες, τα σχολεία και οι κοινωνικές υπηρεσίες χρειάζονται νέες προμήθειες ανθρωπίνων σωμάτων για να υπάρχουν.
Οι επιχειρήσεις επικροτούν τις γεννήσεις. Σα να γιορτάζεται κάθε νέα Βορειοαμερικανική ζωή, ένα πολυθέσιο όχημα βγαίνει έτοιμο από τη γραμμή παραγωγής για να τη συντροφεύσει.
Οι αναρχικοί γενικά αντιτίθενται στην κουλτούρα της εργασίας, της παραγωγής και της κατανάλωσης. Η αναπαραγωγή αυξάνει τη συμμετοχή σε αυτούς τους θεσμούς. Οι εργαζόμενοι με παιδιά εξαρτώνται περισσότερο από τις δουλειές τους και είναι λιγότερο πιθανό να απεργήσουν. Οι αναρχικοί παίρνουν ρίσκα που οι γονείς δε μπορούν.
Το να σκεφτούμε να μην παράξουμε περισσότερους απογόνους είναι δύσκολο για τους περισσότερους από εμάς. Είναι μια ελευθερία που την προστατεύουμε με λύσσα παρότι – με εξαίρεση την κινεζική κυβέρνηση – κανένας δεν προσπαθεί να μας την αφαιρέσει. Το κατεστημένο σίγουρα δεν προσπαθεί να μας πείσει να μην αναπαραχθούμε. Οι κυβερνήσεις παραδοσιακά ήταν ναταλιστικές και συχνά επιδοτούν την αναπαραγωγή. Οι αποδιοργανωμένες μάζες είναι πιο εύκολο να ελεγχθούν απ' ότι οι μικρές ενοποιημένες ομάδες.

Αν ο καθένας μας παράγει έναν λιγότερο μαθητή για τα σχολεία, έναν λιγότερο στρατιώτη για το στρατό, έναν λιγότερο μισθωτό σκλάβο για εκμετάλλευση από τις βιομηχανίες, έναν λιγότερο καταναλωτή και ένα λιγότερο πιόνι στην παγίδα διατήρησης της κυβέρνησης, θα βοηθήσουμε στην κατάρρευση του παλιού συστήματος. Και όταν αυτό καταρρεύσει δε θα πέσει πάνω σε κανένα από τα παιδιά που επιλέξαμε να μη φέρουμε στον κόσμο.
Η αναρχία συμπεριλαμβάνει το να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τις ζωές μας. Η δημιουργία ενός εξαρτημένου ατόμου που χρειάζεται τη βοήθεια μιας ολόκληρης κοινότητας για να μεγαλώσει αναγκάζει τους άλλους να μοιραστούν τις ευθύνες που προκύπτουν απ' την ελεύθερη επιλογή ενός ζευγαριού. Η αναπαραγωγή, που ιδίως απαιτεί εξτρά υπηρεσίες για την αναπαραγωγή, αποφεύγει την προσωπική ευθύνη.
Οι αναρχικοί είναι αντίθετοι στην ιεραρχία και υποστηρίζουν την αλληλεπίδραση μεταξύ ίσων.

Οι σχέσεις γονέων – παιδιών είναι ιεραρχικές κι όχι συναινετικές. Τα παιδιά δεν επιλέγουν να γεννηθούν αλλά οι γονείς επιλέγουν να κάνουν παιδιά. Η δημιουργία ενός εξαρτημένου παιδιού δημιουργεί επίσης μια εξουσιαστική φιγούρα για πολλά χρόνια. Ζευγάρια που κάνουν παιδιά “από ατύχημα” δεν έχουν αναλάβει τις ευθύνες που συνεπάγεται η γονιμότητα τους.
Οι αναρχικοί και οι περιβαλλοντιστές αντιλαμβάνονται ότι η βιόσφαιρα βρίσκεται σε κίνδυνο και ότι έξι δισεκατομμύρια από εμάς είναι υπερβολικά μεγάλος αριθμός. Αναλαμβάνοντας τις προσωπικές μας ευθύνες αποφεύγουμε την αναπαραγωγή για χάρη τόσο της ανθρωπότητας όσο και της γης. Η γήινη βιόσφαιρα θα επωφεληθεί καθώς κάθε εκμετάλλευση της φύσης από τους ανθρώπους θα μειωθεί. Η ανθρώπινη κοινωνία θα επωφεληθεί από το βελτιωμένο ποσοστό γεννήσεων καθώς οι ελλείψεις σε τρόφιμα, στέγη και πόρους είναι πιθανό να μειωθούν. Τα παιδιά που υπάρχουν θα μπορούσαν να φροντιστούν καλύτερα στους περίεργους καιρούς που έρχονται αν είναι λιγότερα σε αριθμό. Με το να μην αναπαραγόμαστε θα έχουμε περισσότερο χρόνο και ενέργεια για να προωθήσουμε την κοινωνική αλλαγή.

Οι αναρχικοί δεν επιδιώκουν ούτε την ασφάλεια ούτε τη σταθερότητα καθώς κατανοούν ότι αυτές οι καταστάσεις αυταπάτης δεν είναι συμβατές με την πραγματική κοινωνική αλλαγή. Οι γονείς επιδιώκουν και την ασφάλεια και τη σταθερότητα για χάρη των παιδιών τους. Οι καλοί γονείς δε γίνονται καλοί αναρχικοί.
Όταν σκεφτόμαστε να βελτιώσουμε την πυκνότητα του πληθυσμού μας πολλοί βλέπουν το θάνατο ως το μόνο μέσο για να το πετύχουμε. Στην πραγματικότητα ο θάνατος έχει ελάχιστη επίδραση στον παγκόσμιο πληθυσμό. Ένα εκατομμύριο θάνατοι αντισταθμίζονται σε λιγότερο από μια βδομάδα. Τα υψηλά ποσοστά θανάτων προκαλούν υψηλά ποσοστά γεννήσεων.
Για πολλούς ανθρώπους το να εγκαταλείψουν τη φαντασίωση του να μεγαλώσουν παιδιά που είναι βιολογικά δικά τους μπορεί να φαίνεται μεγάλη θυσία. Όμως αν είμαστε πρόθυμοι να διακινδυνεύσουμε την κοινωνική μας θέση, τη δουλειά μας και μερικές φορές την ελευθερία μας τότε σίγουρα μπορούμε να σκεφτούμε να εγκαταλείψουμε κάτι που δεν υπάρχει ακόμα.
Κάποιοι λένε ότι χρειάζεται να γεννάμε περισσότερους αναρχικούς αλλά πόσοι από εμάς προέρχονται από αναρχικούς γονείς; Δε μπορείς να κάνεις κάποιον αναρχικό. Είναι στο χέρι του να αποφασίσει. Πιθανόν να έχουμε περισσότερη τύχη επηρεάζοντας τα παιδιά των άλλων. Σε κάθε περίπτωση αυτό θα σήμαινε ότι περιμένουμε απ' τα παιδιά μας να κάνουν αυτά που εμείς θα έπρεπε να κάνουμε με καθυστέρηση 15 – 20 χρόνων. Η αναρχία μπορεί να έρθει αυτή τη στιγμή αν το επιλέξουμε.
Το να επιλέξουμε εθελοντικά να μην προσθέσουμε έναν ακόμα άνθρωπο στους δισεκατομμύρια υπάρχοντες είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον πλανήτη και το ισχυρότερο πλήγμα που μπορούμε να καταφέρουμε ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Πηγή κειμένου: http://www.vhemt.org/anobreed.htm